Bilans energetyczny, określany często jako bilans cieplny, odnosi się do zysków i strat energetycznych w budynku. Jest to temat, którym w ostatnim czasie interesuje się wiele osób, w tym również właścicieli domów prywatnych. Biorąc pod uwagę systematycznie rosnące ceny energii, coraz częściej istnieje konieczność wdrażania rozwiązań, które pozwalają na skuteczne ograniczenie kosztów eksploatacyjne obiektów.
Bilans energetyczny wskazuje na różnicę między zyskami energii, a jej stratami.
Bilans energetyczny pozwala określić efektywność energetyczną budynku, stanowiącą czynnik bezpośrednio wpływający na koszty eksploatacyjne, a także stopień wpływu na środowisko naturalne. W obiektach budowlanych, zarówno prywatnych, jak i użytkowych, energia jest niezbędna do ogrzewania, podgrzewania wody użytkowe, oświetlania, zasilania różnorodnych urządzeń, przy czym w bilansie energetycznym brana jest pod uwagę głównie energia cieplna, gdyż to właśnie w tym przypadku dochodzi do największych strat.
Celem bilansu jest oszacowanie ewentualnych strat i ich zminimalizowanie, aby w konsekwencji dostarczyć do budynku jak najwięcej energii cieplnej, wytwarzając ją możliwie jak najniższym kosztem. W ten sposób można precyzyjnie określić efektywność energetyczną obiektu, co jest bardzo ważne zarówno podczas budowy, jak i modernizacji budynku. Na podstawie wyników bilansu opracowywane są wytyczne rozwiązań związanych z budową, izolacją czy wyposażeniem, pozwalające na podwyższenie komfortu cieplnego, a zmniejszenie rachunków za ogrzewanie.
Bilans energetyczny najlepiej zamówić u licencjonowanego audytora energetycznego. Jest to jedna z usług świadczonych przez Stowarzyszenie Polskich Energetyków, dlatego zapraszamy do skorzystania z naszych profesjonalnych usług. Tego rodzaju zadanie wymaga stosownych umiejętności, znajomości wszelkich parametrów i czynników wpływających na zyski i straty energetyczne w obiekcie. Należy przeprowadzić wiele skomplikowanych analiz i obliczeń zgodnych z obowiązującymi normami.
W zależności od specyfiki obiektu stosuje się metodę quasi-statyczną (głównie w przypadku domów jednorodzinnych) lub metodę dynamiczną (dokładniejszą). W pierwszych etapach ustala się granice przestrzeni ogrzewanej, która w niektórych przypadkach musi zostać podzielona na strefy (np. ogrzewane i nieogrzewane). Trzeba uwzględnić też szereg czynników, takich jak np. kształt i wielkość budynku, cechy otoczenia, izolacyjność termiczna przegród, sposób ogrzewania i wentylacji, usytuowanie względem stron świata, zastosowana stolarka okienna i drzwiowa, bramy garażowe. Pod uwagę brane są oczywiście także parametry cieplne obiektu, a także specyfika użytkowania budynku.
Na tej podstawie wykonywany jest szereg złożonych obliczeń, które pozwalają ustalić m.in. temperaturę dla przestrzeni ogrzewanych, zapotrzebowanie na energię do ogrzewania, zyski ciepła z różnych źródeł, współczynnik wykorzystania zysków ciepła, współczynnik strat ciepła itp.
Wróć do bloga